ճվտել

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ ճ(ը)վ•տել 

Մուշ, Խարբերդ, Սասուն, Վան, Մոկս՝

1. տե՛ս ճվատել ◆ Թագավորը էնպես բարկացավ, որ մեկեն բռնեց ղշի ոտներից, ճվտեց էրկու կտոր էրավ դեն գցեց։ (Էմինյան ազգագրական ժողովածու)
2. փետրատել, փետրահան անել
3. ճեղքել, ճղել ◆ Մի քանիսի գլուխները ցրիվ տվեցի քարերի վրա․ մի հիսունին՝ մեջտեղից ճվտեցի։ Խաչիկ Դաշտենց
4. Կարին, Շիրակ՝ կտրել, պատռել, պատառոտել
5. Դերսիմ, Քղի՝ իրարից բաժանել (ծառի ճյուղեր, մարմնի մասեր և այլն)

Աղբյուրներ

• Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։