յայան
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ յա•յան
Նոր Նախիջևան, Ամասիա, Կարին, Վան՝
- հետիոտն, ոտքով ◆ Էդ զովտը կերթա ձին սաղ կուտե ու գուքա, կըսե։ - Ախպեր ջան, յայան ես էկե։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ) ◆ Դե մեռնիմ քեզի, Կոշա զինվոր «սուրբ Գևորգ»... Կարոյի ցավին մի փարատութենըմ տուր, որ լավցավ՝ մատաողվ, խունկ ու մոմով, յայան դուռդ գա, լուսաթաթախ գերեզմանդ համբուրե։ (Էմինյան ազգագրական ժողովածու)
- (փխբ․) տգետ, անգետ, անտեղյակ ◆ Գործակալն օր ասքան բոբիկ է, ասքան գրելու մեջ յայան, հպը մեկելոնք ի՞նչըղ գըլին կը։ (Խաթաբալա)
Արտահայտություններ[խմբագրել]
- յայանը ձիավորի վրա կխնդա - ոտավորը ձիավորի վրա ծիծաղում է, անհաջողակը հաջողակի վրա ծիծաղում է, անձրև է գալիս՝ կոշտը նստել քարի դարդն է լալիս
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։