նվախտ
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [nvɑχt]
վանկեր՝ ն(ը)•վախտ
- Թբիլիսի, Ղարաբաղ՝ գգված, փայփայված ◆ Աստված քիզ պահե, ում հիդ վուր նվախտ խս։ Ս_Ն
Արտահայտություններ[խմբագրել]
- նվախտ անել, ◆ Էտ խոսքին իրա հանց գիտայի թա վեհափառը ինձ կանչել ա տամ, վեր առաչնորթարանային բալկոնան նվախտ անեմ։ (Խաթաբալա)
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։