շեհ

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ շեհ 

1. Կարին՝ շոր, իր, ապրանք, շորեղեն, հագուստեղեն ◆ Էդտից ախչկա հերը գելնի, սաբախտան ախչկան ու կնկան կըսե․ –Մեր շեհերը ջնդեք։ ․․․ Ես պիտի քոչիմ։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ)

Արտահայտություններ

1. շեհ էնել - շոր ու մոր պատրաստել, շոր՝ հագուստեղեն առնել՝ կտրել-կարել՝ պատրաստել ◆ Ախչկա հերը կըսե, –Կեցիր, ջեհեզ էնեմ, հալավ էնեմ, շեհ էնեմ, ես եմ մե ախչիկըմ, ընչի՞ դարտակ առնիս էրթաս դու։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ)
2. շեհ-շալակ - Կարին, Շիրակ՝ բեռ կապած շորեր՝ իրեր, կապոց շալակ (ճանապարհ գնացող) ◆ Թոռճու տղեն դուս էլավ բաղնիքեն, իրան շեհ-շալակը մեջքին կապած ու քյարվանի հետ քելեց գնաց՝ բանից բեխաբար։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ)
3. շե ու շալակ - Մուշ, Ալաշկերտ՝ բեռ կապած շորեր՝ իրեր, կապոց շալակ (ճանապարհ գնացող) ◆ Գնաց ուր շե ու շալաք դրեց ծառի տակ։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ)
4. շեյ շալակ - Կարին, Շիրակ՝ բեռ կապած շորեր՝ իրեր, կապոց շալակ (ճանապարհ գնացող)

Աղբյուրներ

• Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։