մեռնել ◆ - Դա մեզ լավ հայտնի ա նրա վերջի կյանքը... Օսեփը շունչը դինջ չի տալու: (Ակսել Բակունց)◆ - Ես ալ քեզի հետ պիտի մեռնիմ, քու քաղցր գրկացդ մեջ պիտի տամ վերջին շունչս: Պետրոս Դուրյան◆ Օնոթությանըն շունչը հայ [«ուր որ է»] գուդա:
իրեն զոհաբերել ◆ Արի տղան շարունակվող հին կռվին / Նոր հոգիներ, նոր մարտիկներ կը կանչե, / Ու պիտի տա՜ մինչև իր շունչը վերջին, / Որպեսզի ձայնն ամեն անկյուն թափանցե։ (Վահան Թեքեյան)◆ Կյանքս էլ, շունչս էլ թե տամ, քիչ է նրա կյանքին, նրա շնչին. / Իմ թանկագին, վառ և անգին հայրենիք, քեզ նման չկա։ (Ազատ Վշտունի)◆ Ճշմարտության համար շունչ տալ և հալածանք կրել։ (Մաթևոս Մամուրյան)
