շփոց
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [ʃpʰɔt͡sʰ]
վանկեր՝ շ(ը)•փոց
- Արաբկիր, Տարենտե, Կեսարիա, Այնթապ՝ բրդից կամ այլ բանից գործած կամ կարած հաստ քսակ, որի մեջ ձեռք հագցնելով բաղնիքում շփում են մարմինը՝ կեղտ են հանում, բաղնիքի քիսա
Արտահայտություններ[խմբագրել]
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։