Հայերեն

ՄՀԱ՝ [uˈnɑjn]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ ունայն

վանկեր՝ ու•նայն

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

Բնիկ հնդեվրոպական՝ *eu-nā- (+-յն) *eu- «պակասել, դատարկ» արմատից. հմմտ. հին հնդկերեն ūnā- «պակասել», հունարեն εύνις «զուրկ, զրկված», լատիներեն vanus «դատարկ, ունայն»։

Ածական

դատարկ, սնոտի, անարժեք, սին ◆ Ունայն հույս։ ◆ Բոլոր երեսփոխաններն հրավիրված են, ինչպես սովորություն է, ներկա գտնվիլ, ունայն խոսքեր ընել և իրենց ազգասիրական պարտքը կատարել։ Հակոբ Պարոնյան ◆ Ավելի լավ կլիներ այդ ունայն քարոզների տեղ դու երգես մի երգ։ (Րաֆֆի)
անարժեք, ապարդյուն, անիմաստ ◆ Ընկե՛ր, լար չունեմ ունայն սիրերգի։ (Շուշանիկ Կուրղինյան)
անօգուտ, աննպատակ ◆ Անցնում էր ոսկյա ամառը, անցնում էր ունայն ինձ համար։ (Վահան Թոթովենց) ◆ Բայց ճգնում եմ դեռ, աշխատում ունայն, Ուզում եմ հիշել թե ինչ բան էր այն։ Հովհաննես Թումանյան
անհիմն, ցնորական, անիրական ◆ Դուք լցրիք իմ գլուխը ունայն, վերացական ցնորքներով։ (Րաֆֆի) ◆ Առանց ընդհանուր միության լեզվի՝ ունայն երազ է հասարակաց ազգի առաջ գնալը։ (Դասագիրք)

Հոմանիշներ[խմբագրել]

դատարկ, սին, սնոտի, սնամեջ, ընդունայն, փուչ, պարապ (արևմտհ․), դատարկ
տե՛ս անարժեք, անիմաստ
տե՛ս անօգուտ, աննպատակ
տե՛ս անհիմն

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Բաղադրյալ բառեր
ունայնաբան ունայնաբանել ունայնաբանություն ունայնաբար ունայնախոհ ունայնախոհություն ունայնախոս ունայնախոսել ունայնախոսություն ունայնահոգ ունայնաձեռն ունայնամոլ ունայնամոլություն ունայնամտորեն ունայնամտություն ունայնանալ ունայնաշունչ ունայնապարծ ունայնապես ունայնասեր ունայնասիրություն ունայնատենչ ունայնատենչություն ունայնացնել ունայնացվել ունայնացում ունայնափառ ունայնափառություն ունայնորեն ունայնություն ընդունայն

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ vain գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ преходящий (ru) ‎(prexodjaščij), временный (ru) ‎(vremennyj), недолговечный (ru) ‎(nedolgovečnyj), суетный (ru) ‎(sujetnyj), тщетный (ru) ‎(tščetnyj), бесплодный (ru) ‎(besplodnyj), пустой (ru) ‎(pustoj), тщетно (ru) ‎(tščetno), бесплодно (ru) ‎(besplodno), несбыточный (ru) ‎(nesbytočnyj) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Աղբյուրներ[խմբագրել]

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։