Բնիկ հնդեվրոպական՝ *or- «խոսել, կանչել» արմատից (ծիսական բառ). հմմտ. հունարեն άρά «աղոթք, նզովք», լատիներեն ōrō «աղոթել», ռուսերեն орать «գոչել»։ Թերևս բաղարկվել է հնդեվրոպական *ar- «հրաժարվել, ժխտել» արմատի հետ։
Բայ
հանձն չառնել, թաքցնել, ժխտել ◆ Հանցանքը` սերը` մասնակցությունը ուրանալ:◆ Ինչ որ ճիշտ լինի չեմ ուրանալ, եթե մի վատ բան արած լինեմ, կխոստովանեմ։ (Մուրացան)
հրաժարվել, բարեկամությունը` առնչությունը` հարազատությունը մերժել, խզել ◆ Ինձ հետ եկողը պիտի ուրանա և՛ մայր, և՛ հայր։(Վահրամ Փափազյան)
համոզմունքներից` դավանանքից` կրոնից և այլնից հրաժարվել` հեռանալ ◆ Նրա հայրը ուրացել է կրոնը։(Րաֆֆի)
անտեսել, մոռանալ, աչքաթող անել ◆ Ինքնին մենք մեր ուրանում ենք փրկություն։Հովհաննես Հովհաննիսյան
դավաճանել, դավաճանությամբ հակառակորդի` թշնամու կողմն անցնել ◆ Նրանք իրեն համարում են կոլեկտիվն ուրացող մարդ։(Հրաչյա Քոչար)
ժխտել, պարտքը՝ պարտավորությունը և այլն մերժել՝ ժխտել ◆ Տո՛, բաս ուզում ես փողս ուտի, ուրանա:(Վահրամ Փափազյան)
մի բանից ետ կանգնել, հրաժարվել, ձեռք վերցնել ◆ Աշխարհն ուրացած և կյանքից հրաժարված աբեղաները աշխատում էին հարստանալ։ (Րաֆֆի)
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։