Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ պաշտօնեայ

վանկեր՝ պաշ•տոն•յա

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

այս կամ այն հիմնարկում՝ ձեռնարկությունում և այլն որևէ պաշտոն կատարող՝ պաշտոնատար անձ
(հնց․) սպասավոր, ծառա
(արևմտհ․) մինիստր, նախարար
(հնց․) աստիճանավոր
հոգևոր պաշտոն կատարող անձ, եկեղեցու սպասավոր

պաշտոնավար, պաշտոնատար, պաշտոնակալ, պաշտոնատեր, պաշտոնակտար, ծառայող, պաշտոնավոր (խսկց․)՝ , աստիճանավոր, պաշտոնարար (հնց․), (գվռ․)՝ մեծ, մեծավոր
տե՛ս սպասավոր
տե՛ս նախարար
տե՛ս կրակապաշտ
տե՛ս կրոնավոր

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ должностное лицо (ru) ‎(dolžnostnoje lico), чиновник (ru) ‎(činovnik), служащий (ru) ‎(služaščij), духовное лицо (ru) ‎(duxovnoje lico), служитель церкви (ru) ‎(služitelʹ cerkvi) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։