Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ պատ•նը•վեր

Ղարաբաղ, Սեբաստիա, Պոլիս՝ պատի մոտ, ամբողջ պասակով՝ բարձրությամբ պատին հենված՝ հենած ◆ Քավոր աղեն կը բարկանա, մեռած, պատանքած սանահոր ջանդակ կառնե շալակն ու կէրթա, ճամպի վրեն գերեզմանոցի մե ռաստ գիկա, կը տանե զջանդակ կը դնե մատուռի մե մեջ կը կանգնըցու պատնուվի: (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ)
Պոլիս, Մուշ՝ պատի վրայով դեպի վեր ◆ Կէրթա, կէրթա՝ ռաստ գիկա մարդու մե, օր աման մե սիսեռ առեր՝ կը ցփներ պատնուվի, կը դառնար սվաղեր, ծեփ կէներ։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ)

Աղբյուրներ[խմբագրել]

Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։