ջահտ

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ ջահտ 

1. Կարին՝ ջանք, ճիգ
2. ուժ ◆ Քանի որ ջախտ կա, լանգեյմ գցի վերաղվըսու քամկին։ Ահ
3. Նոր Ջուղա, Համշեն, Վան՝ հազիվ, հազիվհազ ◆ Հերդ ջախտ ծերը ծերին է հասցընում։ (Ջիվանի)

Արտահայտություններ

1. ջահտ անել
2. ջախտ անել
   1. աշխատել, ջանալ, շանք թափել ◆ Տերտերներն էլ ընչանք կես քշեր շուրջառն ուսներին... տնօրհնեք էին ման գալի. ջահտ էին անում հարուստ տներն իրիկունս պրծնիլ։ (Պերճ Պռոշյան) ◆ Ջայթ էրե թեզըմ պըրծի ձեռքիդ գործը։ (Ձեռագիր) ◆ Ջախտ արի ինձ ներս գցեցի տուն։ (Վաղարշակ Տեր-Սուքիասյան)
   2. Մեղրի՝ միտ դնել, ուշադիր լինել ◆ Համա ջահտ արա (Էդուարդ Աղայան)

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ ջահտ 

1. Շատախ՝

Աղբյուրներ

• Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։