ռավուշ
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [rɑˈvuʃ]
վանկեր՝ ռա•վուշ
- Ղարաբաղ՝ դեմք, կերպարանք ◆ Բայց խեղճ մարդ, ես ոնց որ ռավուշիցըդ տեսնում եմ՝ քո քարը ծովն ընկավ։ (Պերճ Պռոշյան)
Արտահայտություններ[խմբագրել]
- ռավուշը հեչ չի բացվում, շատ մռայլ է, տրամադրությունը ընկած է ◆ Թագավորի աղջիկը տեսավ, որ հերը շատ միտք կէնե ու ռավուշը հեչ չի բացվի։ Հժհք
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։