սալը
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ սա•լը
- Նոր Նախիջևան՝ հենց, միայն, միմիայն ◆ Սալթ ինքը կը խոսա։ Տն ◆ -Խուշիկ, խուշիկ... բռնախները սալթ աբասի է, կռոշըն որ՝ բռերով։ (Հակոբ Մանանդյան) ◆ Դարբասի էս թարաֆն ու էն թարաֆը էնպես արաբներ են կայնել մզարխները ձեռքերը, որ մարդ սալթ աշելուս, օղորդ որ սյումսյուկը կը չորնա։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ) ◆ Թառը դոշիս՝ օր ու գիշեր Սալթ քեզ համար խաղ կկանչեմ (Շերամ)։ Նեա կուտամ, նեա կը խմեմ, սալթ էրեսիտ սեյր կէնեմ։ (Ջավախեցի)
- ամբողջապես ◆ Գառն ալ անպես գեր էր, անպես գեր, որ սալթ եղ, ըսի մորթեն։ Հմ
Արտահայտություններ[խմբագրել]
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։