սատկուկ
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [sɑtˈkuk]
վանկեր՝ սատ•կուկ
- Սասուն՝ սատկած
- Կարին՝ հալիծ ընկած, քոսոտ, անուժ ◆ Թագավորի տղեն կըսե. - Ջանըմ, էս սատկուկ պառավ ինչ էղավ, օր օսկին թեթև է, պառավը ծանտռ է։ Հժհք
Արտահայտություններ[խմբագրել]
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։