Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ սու•բա

Մեղրի՝ Ղարաբաղ, Արարատյան, Լոռի՝ անծին, ստերջ ◆ Գիտեր, թե ... չալ կովը երբ է սուբահ մնացել, քանի ծին ունի։ (Ակսել Բակունց) ◆ Կըրճըվանու սուբա ուխչարը տըսնըհանգյ-քըսան օր ա ուրաց սարուն դու ա իկյած սարորավը գույս ա տեթ։ Հ.Մուր.
Արարատյան, Ղարաբաղ, Հավարիկ՝ անուրի, ազապ ◆ Տակի տունս էլ սուբահ հղի եմ տալիս, որ վախտի բեվախտի մեզ գլուխ քաշի, բաններիս հասնի։ Հժհք
հետը դեռ չունեցող (ուղևոր) ◆ Հետները ոչ թոփ էր երևում, ոչ ջաբարխանա, հենց սուբահ ձիավորներն էին առաջ ընկել։ (Խաչատուր Աբովյան)
մենակ, առանձին
Արարատյան՝ անպտուղ, պտուղ չունեցող ◆ Ձեր բաղըմը մի ծառ կա, չկել հմի սուբահ ա էլել, հմի իրեք խնձոր ա բռնել, գնացեք քաղեցեք բերեք։ Հժհք

Աղբյուրներ[խմբագրել]

Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։