սրբատաշ

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ս(ը)ր•բա•տաշ 

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

Ածական

  1. աքուր ընտիր կերպով տաշված՝ ողորկված՝ հղկված ◆ Սրբատաշ քար։
  2. այդպիսի քարերով կերտված ◆ Սրբատաճար պատ։

Հոմանիշներ[խմբագրել]

  1. մաքրատաշ, նրբատաշ

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]