Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ վէգ

վանկեր՝ վեգ

վեգ1[խմբագրել]

Փոխառություն, բայց բուն աղբյուրը հավաստված չէ։

(կզմխս․) գարշապարի վերևի` երկու կողմից դեպի դուրս ցցված ոսկրը, կոճ, ճան
(նորբ․) կճղակավոր կենդանիների ծնկահոդի ոսկրը, որով երեղաները խաղում են, ճան ◆ Տըղաք փողոցը ինչու՞ չէին խաղար այն օր վեգ: (Դանիել Վարուժան)
բարակ ու տափակ փոքրիկ քար, որով խաղում են

(կզմխս․) կոճ (կոճի), կոպաճ, ճան
ճան, կոռա, կոռան (գոմեշի) (կճղակավոր կենդանիների ծնկահոդի ոսկրը. տեսակները` ձգուք, տնկուկ, գառավել, զոխկ, ալչու, լից, հոգի, հույգ, կիվ, պալլո, ճուկ, ծիլ, պարոն (կանգնած վիճակում` փոսավոր) խառ, խաթ, տով, տուվ (հակառակ կողմերը) թեռք, իշնեկ, կռնակ, սալ (ուռուցիկ կողմը) գող, գոռ, չիք (փոսավոր կողմը) լոք, խամուկ) (մեջը արճիճ լցրած))

վեգը սորել - խաղալիս վեգը գետին գցել և նայել, թե որ կողմն է դեպի վեր՝ ըստ այնմ խաղալ
վեգը ալչու լինել՝ կանգնել - գործերը հաջող գնալ ◆ –Վեգդ ալչու կանգնեց, փուչ կենդանի… մնաց չհասի դժվարությունը։ (Պերճ Պռոշյան)

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ бабка (ru) ‎(babka), игральная кость (ru) ‎(igralʹnaja kostʹ) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Փոխառություն իրանական աղբյուրից՝ *veg. հմմտ. ավեստերեն vaēγa- «հարված, զարկ»։

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

Ալինա Մուրադյան, Նորածանոթ բառերի բացատրական բառարան (Իմաստասեր Անանիա Շիրակացի համալսարան), Երևան, 2006 — 60 էջ։