Հայերեն

ՄՀԱ՝ [tɑˈɾɛɾkʰ]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ տա•րերք

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

Գոյական

ըստ հին հունական մատերիալիստ փիլիսոփաների՝ բնության հիմնական տարրերը՝ կրակ, ջուր, օդ, հող, որոնք ընկած են բնության բոլոր երևույթների հիմքում
բնության երևույթներ՝ ուժեր, որոնք աչքի են ընկնում ահեղ զորությամբ, անհաղթահարելի՝ հաճախ կործանարար ուժով
(հնց․) (արևմտհ․) տարր ◆ Որոշ չենք գիտեր, թե կնոջ մը սերը քանի տեսակ տարերքներէ կբաղկանա (Արփիար Արփիարյան)
(փխբ․) մարդուն ամբողջովին կլանող՝ նրա համար ամենահետաքրքիր միջավայր՝ զբաղմունք՝ երևույթ և այլն Անտառը, - այդ իր տարերքն էր, իր կյանքը ԲԴ
(փխբ․) այն, ինչով մեկը ուժեղ է կամ որի մեջ շատ հմուտ է ◆ Նրա տարերքն է դասախոսելը։
(փխբ․) հասարակական կյանքի հզոր երևույթ, մարդկանց կամքից անկախ՝ մարդկանց կառավարմանը չենթարկվող իրադարձություն՝ երևույթ ◆ Կապիտալիստական մրցության տարերք:
(փխբ․) անդիմադրելի՝ անկասելի՝ հզոր ուժով տեղի ունեցող երևույթ՝ իրադարձություն հասարակական կյանքում։ ◆ Հեղափոխության տարերք:
(փխբ․) բնություն ◆ Բրուտ Ավագր նստում Էր քարի գլխին, ինչպես մեկը այն հեքիաթային ձևերից, որ կերտել Էր մութ տարերքի քմահաճույքը (Ակսել Բակունց)
(փխբ․) կույր և հզոր զգացմունք կամ բնազդ, ենթագիտակցական հզոր մղում ◆ Ատում եմ կնոջ՝ տարերքը կրքի (Ավետիք Իսահակյան)
(հնց․) որևէ գիտության հիմունքները՝ հիմնական գիտելիքները
երբեմն գործ է ածվում որպես տարր բառի գրաբարաձև հոգնակի՝ տարրեր նշանակությամբ

Հոմանիշներ[խմբագրել]

բներևույթ (հզվդ․)
տե՛ս տարր
տե՛ս սկզբունք
տե՛ս բնություն
տե՛ս բնազդ

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ classical elements, elements, element, essence, strength, force, nature, foundation, principle, compulsion գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ стихия (ru) ‎(stixija), начала (ru) ‎(načala), элементы (ru) ‎(elementy), основы чего-либо (ru) ‎(osnovy čevo-libo), начатки (ru) ‎(načatki), основы (ru) ‎(osnovy) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Աղբյուրներ[խմբագրել]

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։