տենդենց
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [tɛnˈdɛnt͡sʰ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ տեն•դենց
Ստուգաբանություն
[խմբագրել]< тенденция < գերմ. Tendenz < լատ. tendere ձգտել, ուղղվել
Գոյական
- հայացքների կամ գործունեության որոշակի ուղղվածություն, մեկին՝ մի բանի հատուկ ձգտումների և հակումների հիմնական ուղղությունը, ձգտում ◆ Հայ դասական գրականության դեմոկրատական տենդենցները:
- որևէ բանի զարգացման կամ շարժման ուղղվածությունը՝ հակումը ◆ Կապիտալիզմի հիմնական և գլխավոր տենդենցը մանր արտադրության դուրս մղումն է խոշոր արտադրության կողմից։ (Վլադիմիր Լենին)
- գեղարվեստական երկի հիմքում ընկած և գեղարվեստական միջոցներով ու գեղարվեստական կերպարների զարգացումով արտահայտվող գաղափար (սովորաբար հասարակական մեծ նշանակություն ունեցող) ◆ Պոեզիան սկսվում է այն տեղից, որտեղ տենդենց կա։ Վահրամ Մավյան
- կանխակալ գաղափար, որ հրամցվում է ընթերցողին, բայց չի բխում երկի գեղարվեստական կերպարների զարգացումից ու երկի ոգուց, միտում ◆ Պատմվածքը ճապաղ է, և հեղինակի տենդենցը մնում է օդից կախված։ «Գրական թերթ»
- (ԳԹ) կանխակալ մոտեցում՝ ձգտում՝ կարծիք, գիտավորություն, միտումնավոր վերաբերմունք ◆ Հարցի քննարկման ժամանակ բացահայտվեց Սամվելյանի «քննադատության» շահամոլական տենդենցը: (Սովետական գրականություն)
Հոմանիշներ
[խմբագրել]- տե՛ս ձգտում, միտում
- տե՛ս դիտավորություն, աչառություն
Արտահայտություններ
[խմբագրել]| Ի արտաքին հոլովում | ||
| Եզակի թիվ | Հոգնակի թիվ | |
| Ուղղ. | տենդենց(ը) | տենդենցներ(ը) |
| Սեռ. | տենդենցի | տենդենցների |
| Տր. | տենդենցի(ն) | տենդենցների(ն) |
| Հայց. | տենդենց(ը) | տենդենցներ(ը) |
| Բաց. | տենդենցից | տենդենցներից |
| Գործ. | տենդենցով | տենդենցներով |
| Ներգ. | տենդենցում | տենդենցներում |
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Լ․ Տիմոֆեև, Ն․ Վենգրով, Գրականագիտական տերմինների համառոտ բառարան (Հայպետուսմանհրատ), Երևան, 1957 — 247 էջ։