ցողակետ

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

Գոյական

  1. (ֆեն․) այն ջերմաստիճանը, մինչև որը պետք է օդը սառչի, որպեսզի նրանում եղած ջրագոլորշին հասնի հագեցման վիճակի (տվյալ խոնավության ու անփոփոխ ճնշման դեպքում)

Աղբյուրներ[խմբագրել]