Բնիկ հնդեվրոպական՝ *phēr-s-` *pher- «սփռել, ցանել» արմատից. հմմտ. հունարեն σπείρω «ցանել, սփռել», միջին վերին գերմաներեն sproewen «ցայտել, դուրս տալ», լատիներեն spargo «ցանել, ցրվել»։
Բայ
բացելով գցել սփռել ◆ Գորգը՝ սփռոցը փռել:
տարածել, բացել դեպի տարբեր կողմեր ◆ Թևերը փռել:
հնձած խոտը՝ քաղած պտուղները և այլն բարակ շերտով տարածել որևէ մակերևույթի վրա (չորանալու համար) ◆ Ցորենը՝ ալյուրը՝ առվույտը փռել:
լվացքի շորերը՝ անկողինը ևն տարածել բաց օդում՝ չորանալու կամ օդափոխվելու համար
(փխբ․) գետին գցելով ամբողջ հասակով պառկեցնել
(փխբ․) սպանել, դիակը փռել ◆ Նա չէր էլ հիշում, թե այդ օրը քանի ֆաշիստ փռեց:
մեծ քանակությամբ լցնել ◆ Էլ թանկ ուտելիք, էլ ազնիվ մրգեր բերում են փռումՀովհաննես Թումանյան
(փխբ․) արձակելով թողնել, որ ցրվեն, բաց թողնել ◆ Սարի լանջով մեկ փռում էր ոչխարի հոտը, մեջքը մի քարի դեմ անում, շվի էր նվագում(Վախթանգ Անանյան)
արձակելով սփռել՝ ցրել, թափել (մազերի՝ գիսակների և այլն մասին)
(փխբ․) տոգորել, տարածել, սփռել ◆ Վարդերն էին իրենց բուրմունքը փռել պարտեզում։
(փխբ․) իջնել, բռնել, պատել ◆ Գիշերը փռեց խավարը երկրի վրա։
(փխբ․) որևէ բան մանրամասնորեն պատել՝ բացել ուրիշների առջև ◆ Ինչու՞ է նա ընտանեկան գաղտնիքները փռում Կարինեի առաջ, ինչու՞(Բոգդան Վերդյան)
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։