ծլել
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [t͡slɛl]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ ծ(ը)•լել
Ստուգաբանություն[խմբագրել]
ծլել 1[խմբագրել]
Բայ
- ծիլ տալ՝ արձակել (սերմի, արմատի, արմատապտղի և այլնի մասին)
- չցանված վիճակում տաքությունից և խոնավությունից ծիլ արձակելով փչանալ
- առհասարակ՝ բուսնել, կանաչել
- մազեր բուսնել
- (փխբ․) հասակ առնել, աճել, մեծանալ ◆ Քո զավակները կծլեն, կծաղկեն։ (Րաֆֆի)
- (փխբ․) գոյանալ ◆ Կեղի տակից նոր ու նուրբ թաղանթ էր ծլել:
- (փխբ․) հայտնվել, կանաչել, մեջտեղ գալ ◆ Դու՞ որտեղից ծլեցիր:
- (հարցական և ժխտական ձևով) ինքնիրեն ավելանալ, անսպառ լինել (առավելապես՝ ուտելեղենի՝ փողի և նման բաների մասին)
- (փխբ․) դրսևորվել, երևալ, փայլել ◆ Կարմրատակած այտին ծլեր էր անգիտակից ժպիտ մը։ Լևոն Շանթ
- (փխբ․) սյունաձև դեպի վեր ձգվել՝ բարձրանալ՝ խոյանալ ◆ ՉԷ որ հիմա պիտի գյուղերում երդիկներից ծուխ ծլեր: Սերո Խանզադյան
Հոմանիշներ[խմբագրել]
- ծլարձակել, ծլարկել, բուսնել, բարունակել, կանաչել, ծլարձակվել, ծիլ արձակել, արևերես ելնել, (գվռ․)` բախել, ծկթել, ծկտել, կոզկել, պպկել, շաքլել, պկուն տալ
- տե՛ս բուսնել, կանաչել
- տե՛ս աճել
Արտահայտություններ[խմբագրել]
Բաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ | |
|
Բայ
- շաքարակալել, շաքար կապել (մուրաբայի՝ ռուպի՝ մեղրի և այլնի մասին)
Հոմանիշներ[խմբագրել]
- տե՛ս շաքարակալել
Արտահայտություններ[խմբագրել]
Բաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ | |
|
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Մ․Խ․ Պողոսյան, Ֆրանսերեն-հայերեն ագրոէկոլոգիական և անտառագիտական տերմինների համառոտ բառարան (ՀԳԱ), Երևան, 2005 — 144 էջ։