մաքուր, անարատ, պարզամիտ արարած (երբեմն հեգնական) ◆ — Ծնողների պատիվը պատիվը ճանաչող, խոնարհ, Աստծո գառն է։ ◆ — Ես ատելով ատում եմ Աստծու գառներին։ Տվեք ինձ սադայելին․ ես նրա հետ ավելի հեշտությամբ կհաշտվի , քան Աստծու գառների հետ։ ◆ — Բերանը մաքուր, խելոք, — Բերանը մաքուր, խելոք, Աստծու օրհնած գառ։ Աշոտ Հովհաննիսյան◆ Իրեք ամսըմը էտ ախչիկը հենց խելոքանըմ ա, հենց ղոչաղանըմ ա, վըեր սըհե Աստու կյառն ա տառնըմ։ ◆ Ես կարծում եմ մեր Աստծո գառ պարոն Հակոբն էլ պատք է թալանելիս լինի։ Հովհաննես Թումանյան◆ Գառն Աստծոյ ես Աղավնիս․․․ իջանելո Աղավնո։ Շահան Շահնուր◆ ԼՂԻՄ-ի բոլոր ադրբեջանական գյուղերը բնակեցված են բացառապես աստծո գառնուկներով։ ԽՂ ◆ «Հիմար ես, հիմար․․․ հմար չես, երեխա ես, միամիտ աստծու ոչխար ես»։ (Հրանտ Մաթևոսյան)
լսող, հլու մարդ ◆ Նա պատկանում էր այն խմբին, որոնք տանը՝ գյուղամիջին Աստծու գառն են, ծնողների ու ծերունիների հնազանդ։ (Պերճ Պռոշյան)◆ Գարայան [Կարայան] բարոյախոս-ճառախոս էր։ Ճառը կը սկսեր Գառն Աստուծոյ հեզությամբ։ Զ
