ճակատագրով սահմանվածի կամ սահմանվելիքի հետ հաշտի (անձամբ այլևս ոչինչ չանել) ◆ Վերջապես նա վճռել էր, որ աղջկա ընտրությունը ոչ թե կատարի ինքը, այլ թողնի աստծու կամքին։(Մկրտիչ Արմեն)◆ Վասպուրականի տիկնոջ հետ եղած իշխաններն ու նահապետները, առանց խորհրդի, առանց նախամտության, հաձնեցին իրանց միայն Աստծո կամքին։(Րաֆֆի)◆ Արդարացնել ձեռնարկը [«ձեռնարկած քայլը»] և հանձներ Աստուծո նկատառումին ընդարձակ զոհողությո՛ւնը, որդուն կ՚ենթարկվեր պատիվը ընտանիքին։ Հակոբ Օշական
