Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ խոփ

Ստուգաբանություն

Թերևս բնիկ հնդեվրոպական՝ *khopho-` (s)kep-, *(s)kap- «սուր գործիքով կտրել, ճեղքել» արմատից. հմմտ. պարսկերեն kāf «ճեղք», ալբաներեն kep «տաշել, փորել», հունարեն κοπτιο «խփել, կոփել, կտրել, փշրել», κοπευς «հատիչ, դուր», ռուսերեն копать «փորել», копье «նիզակ»: Խ/կ հերթագայությունը թերևս առկա է խոփ/կոփել ձևերի մեջ: Աճառյանը հնարավոր է համարում բխեցնել կովկասյան աղբյուրից՝ նշելով վրացերեն xopi, xophi, մեգրելերեն xopi, xobi, xophi «թի», կուբ. hob «բահ» զուգահեռները:

Գոյական

(գյուղտնտ․) գութանի կամ արորի մետաղյա այն մասը, որ խրվում է հողի մեջ և պատռում նրա շերտը ◆ Պատահում էր, որ խոփը դեմ էր առնում հողի տակ ծածկված քարի կամ փշի արմատին: (Ակսել Բակունց) ◆ Առը շուռ տալիս խոփը կփայլի հայելու նման: Պարույր Սևակ
(կզմխս․) նույնն է՝ խոփոսկր
տե՛ս խոփիկ (3)

Հոմանիշներ

(գյուղտնտ․) խոփիկ
տե՛ս խոփոսկր
(գվռ․) ղոփ, ճանկլատ, ճնկլատ

շարունակել․․․