սալ գո

Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ սալ

Ստուգաբանություն

Բնիկ հնդեվրոպական՝ *kəlā-` *kei- «սրել» արմատից՝ հատուկ իմաստային զարգացմամբ. ունի հնդկա-գերմանա-հայկական տարածում. հմմտ. հին հնդկերեն çilā «քար, ժայռ», հին իսլանդերեն hallr «քար»:

Գոյական

հարթ մակերեսով մեծ տափակ քար ◆ Սալ ու գետին ոտներով պիրկ՝ պինդ դոփեցին: (Ավետիք Իսահակյան)
սալի ձև ունեցող (տափակ ու քառակուսի կամ քառանկյունի) մետաղյա՝ տախտակյա և այլ կտոր
մետաղը կռանելու զնդան ◆ Զարկեցեք, դարբիններ, կռանը սալին: Հովհաննես Հովհաննիսյան
(կզմխս․) միջին ականջի չորս լսողական ոսկրիկներից մեկը
(մեխ․) մարմին, որը սահմանափակված է երկու այնպիսի հարթություններով, որոնց հեռավորությունն զգալիորեն ավելի փոքր է, քան մյուս երկուսինը
(մեխ․) եռաչափ մարմին, որի չափումներից մեկն զգալիորեն փոքր է մյուս երկուսի չափումներից
(շին․) զանազան նյութերից պատրաստված սալաձև թերթ՝ տախտակ, որ օգտագործվում է պատեր շարելու՝ սալարկելու և այլնի համար
(շին․) հավաքովի շինարարության մեջ պատի մաս, միջնորմ և այլն
(բրբ․) հատակը ողորկած սալի նման միակտուր քարի մեջ փորված հնձան
վեգի մեջքի կողմը

Ածական

սալի ձև ունեցող ◆ Սալ քարեր: ◆ Ու ձին առան ձեռից ու տեղ տվին սալ քարի վրա: Հովհաննես Թումանյան

Հոմանիշներ

տափաքար, սալաքար, տափսալ (հզվդ․), սալքար
զնդան, դարբնասալ
(գվռ․) գզիր, սուտ

Արտահայտություններ

սալ քար - միակտուր հարթ մեծ քար

շարունակել․․․