Հայերեն

«Մ» տառի ժեստը հայերեն ժեստերի լեզվով

Տառ

Մ, մ (մեն)

հայերեն այբուբենի 20-րդ գիրը և 15-րդ բաղաձայնը, արդի գրական հայերենում՝ երկշրթնային պարզ, շփական ձայնորդ բաղաձայն հնչույթի գրային նշանը, անունը՝ մեն
(լեզվբ․) ռնգա-շրթնային ձայնորդ ◆ Մ արտաբերելու ժամանակ շրթունքները հպվում են միմյանց և օդի շերտը հանդիպվելով արգելքի մտնում է քթի խոռոչը և այնտեղից դուրս գալով տալիս է Մ բաղաձայնը։
թվական արժեքը՝ 200, 200-րդ

ժողովրդական լեզվում գործ է ածվում կրկնվող բառերից երկրորդի առաջ, կամ ավելանալով (եթե բառը ձայնավորով է սկսվում) և կամ փոխարինելով նրա առաջին բաղաձայնին և նշանակում է՝ այդ և դրա նման բաներ, այդ և այդպիսիները ◆ Ստից-մտից։ ◆ Օգուտ-մօգուտ։ ◆ Հաց-մաց։

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

(ապաթարցով) գործ է ածվում արևմտահայ գրական լեզվում ձայնավորով սկսվող բառից առաջ սղված ձևով փոխանակ մը=մի ◆ Քանի մ'օրեի վեր է, որ անհանգստություն մ'ունիմ, ոչ կրնամ ուտել և ոչ քնանալ, հազ մ'ալ ունիմ, որ գիշերները չքնացներ զիս։ Հակոբ Պարոնյան

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

(շեշտով) արևմտահայ գրական լեզվում և բարբառներում, երբ ձայնավորով սկսվող բայերից առաջ սղված է գործածվում մի՛արգելականի փոխարեն ◆ Մ'ուրանայք զերկիրդ ու զազգըդ սիրուն, ծառն արմատով ծառ, տուն հիմամբն է տուն։ Ալ

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

Հ.Զ. Պետրոսյան, Ս.Ա. Գալստյան, Թ.Ա. Ղարագյուլյան, Լեզվաբանական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիա», 1975 — 328 էջ։