(արևմտհ․)(խսկց․) անեծք է կամ իբր թե անեծք (կուրանա՛ս․․) ◆ ֊Այ էդ ծակ աչքդ դու՛րս գա, հա՜․․․դու էլ դու՛ռ շինիր, սեղա՛ն շինիր ու ծախիր, տնաքանդ՜ Սերո Խանզադյան◆ Որսո՛րդ, քո աչքը դուրս գա։, Սրանից էլ մեղք ման կա՞։ ԱԹԽ ◆ Վառողի աչքը թող դուրս գա։◆ Դուրս գա՜, դուրս գա, ես էլ եմ էդ ուզում նանի ջան։ (Հրանտ Մաթևոսյան)◆ Ա՛չքդ դուրս գա, մա՛րդ, էդպիսի կատակ կանե՞ն․ վախեցա ◆ Ու՜յ, աչքդ չելլա, տունս ավրավ։ Ադամյան ◆ Սուրբի պես (տղա էր։․․․Աչքը ելլա աղքատության)։ Օչ
իմացի՛ր (թող իմանա՛) ու ճաքի ◆ Աղջկաս լավ տեղ հարս եմ տալիս, ա՛չքդ դուրս գա◆ Շուտով թեկնածուական էլ կպաշպանի․․․ Թող չուզողի աչքը դուրս գա
նախատ․ արտահայտություն է ◆ Հաշքդ դուրս գա, էքուց ինձ հըմար «ախ» կանես, ձեռդ չեմ ընկնիլ։
Լա՛վ է եղել, քեզ (նրան․․․) տե՛ղն է․ ◆ Հըմի պրծա՞ր, ա՞չքդ դուս գա։
