ալոֆոն

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

< аллофон < ալո... + հուն. phōnē հնչյուն

Գոյական

  1. (լեզվբ․) ենթահնչույթ՝ հնչույթ դիրքային տարբերակ(ներ)՝ պայմանավորված յուրահատուկ միջավայրով, (օր.՝ հայերենի կ հնչույթն իրացվում է փափկացված (օր.՝ անկյուն) և կոշտ (օր.՝ փակ) հնչյունական տարբերակներով, որոնք ունեն ձայնային-արտասանական նմանություն, չեն հանդիպում միևնույն միջավայրում, այսինքն՝ գտնվում են լրացուցիչ բաշխման մեջ)


Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Աշոտ Հայրապետյան, Օտար բառերի բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «հեղինակային հրատարակություն», 2011 — 643 էջ։