ածականակերտ ածանց

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [ɑt͡sɑkɑnɑkɛɾt ɑˈt͡sɑnt͡sʰ]

Բացատրություն

1. (լեզվբ․) այն ածանցները (նախածանց, վերջածանց), որոնք կցվելով բառին կամ արմատին՝ դրանք վերածում են ածականի, իսկ ածականների վրա դրվելով՝ նրանց իմաստափոխում, տալիս են նոր նշանակություն (գյուղացիական, բժշկական, կարմրավուն, անտուն և այլն)

Թարգմանություն

• ռուսերեն՝ адъективирующие аффиксы (ru) ‎(adʺjektivirujuščije affiksy), словособразовательные аффиксы прилагательных (ru) ‎(slovosobrazovatelʹnyje affiksy prilagatelʹnyx)
• անգլերեն՝
• ֆրանսերեն՝
• գերմաներեն՝

Աղբյուրներ

• Հ.Զ. Պետրոսյան, Ս.Ա. Գալստյան, Թ.Ա. Ղարագյուլյան, Լեզվաբանական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիա», 1975 — 328 էջ։