(խսկց․) թվալ, թե ինչ-որ տեղ իր անունն են տալիս, իր մասին խոսում են։ ◆ Ավա՜ղ, չի կանչում ականջը այստեղ՝ / Ոչ ոք չի խոսում այնտեղ իմ մասին․․․ / Ա՜խ, թե խոսում ես, կամ գեթ շշնջում, / ինչու չի այստեղ ականջս կանչում։ Հովհաննես Շիրազ◆ Ականջս կանչում է։ / Կանչում է։ Տեսնես ինչ է ասում․․․ / ինչ որ մեկն անունս տալիս է։ Համո Սահյան◆ Տիկին ընձականի աչքը կը խաղա ու ականջ կը խոսի, կ՛ընե «ներվային» շարժումներ (ՆՊ, Բանքիբունք․․․)։ ◆ Ականջս ձայն է տալիս․ հաստատ մի տեղ իմ մասին են խոսում։
(ժող․ ականջը ծվալ) մի (վատ) բան կանխազգալ։ ◆ -Ականջս ծվում է․ կա-չկա՝ մեր գլխին մի բան է գալու։
