Jump to content

աղային չորայնություն

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [ɑʁɑjin t͡ʃʰɔɾɑjnutʰˈjun]

Ստուգաբանություն

[խմբագրել]

Բացատրություն

  1. (ջրբերկ․) տափաստանային գոտիներում չորացած լճեր, որոնց հատակն ու ափերը պատվում են աղափառով։ Տե՛ս հուջիր


Աղբյուրներ

[խմբագրել]
  • Ավետիսյան Վ․Ա․ և ուրիշներ, Ջրաերկրաբանական և ինժեներաերկրաբանական ռուս-հայերեն բացատրական բառարան (Գիտություն), Երևան, 1995 — 351 էջ։