(խսկց․) ասում են մեկի մասին, ով իր չքավորությամբ հանդերձ իրեն իբր թե արժանապատվությամբ է պահում։ ◆ Նա պահանջեց, որ իրեն անցկացնեն միջակների ցուցակը։ -Աղքատ հպարտ,- հեգնեց քենակալը։ (Նաիրի Զարյան)◆ Իսկ եթե «կողքը հաստ աղքատ-հպարտը» չի ուզում ընկերանալու ըհդհանուր ուրախությունը, նրանց հօգն անգամ չէ։ (Պերճ Պռոշյան)◆ Չիս ուզի ու է՛ստի տու ինձ պետկ կու քա։ Ախկատ ու հմպարտ վուր կօսին, էս է, այ՜: Գաբրիել Սունդուկյան
