Jump to content

անբարեհնչություն

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [ɑnbɑɾɛhnt͡ʃʰutʰˈjun]

Ստուգաբանություն

[խմբագրել]

[հուն.` kakophonie-ից]

Բացատրություն

  1. (ոճբ․) տհաճ հնչում, որն առաջ է գալիս միանման հնչյունների (մեծ մասամբ` բաղաձայնների) կուտակումից և դժվարացնում է խոսքի արտաբերումը


Աղբյուրներ

[խմբագրել]
  • Ֆ․Հ․ Խլղաթյան, Ոճաբանական տերմինների բառարան տեղեկատու, Երևան, ««Լույս» հրատարակչություն», 1976 — 111 էջ։