անբոց վառոդ

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [ɑnbɔt͡sʰ vɑˈrɔd]

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

Բացատրություն

  1. (ռազմ․) ածուխ վառոդ, որն իր մեջ այլ խառնուրդներ է պարունակում` կալիումի սուլֆիդ, քլորացված կալիում, վազելին և այլն, որոնք ապահովում են անբոց կրակոց ստանալը


Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Ֆարիդ Գրիգորյան, Ռազմագիտական տերմինների դպրոցական հայերեն-ռուսերեն թարգմանական-բացատրական բառարան (Մակմիլան-Արմենիա), Երևան, 2006 — 144 էջ։