անմեղության կանխավարկած

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [ɑnmɛʁutʰjɑn kɑŋχɑvɑɾˈkɑt͡s]

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

Բացատրություն

  1. (իրավգ․) քրեադատավարական իրավունքի սկզբունք, հանցագործության համար կասկածյալի հանդեպ կիրառվող վարկած, համաձայն որի՝ հանցագործության համար կասկածվողը կամ մեղադրվողը համարվում է անմեղ, քանի դեռ նրա մեղավորությունն ապացուցված չէ ՀՀ քրեական դատավարության օրենսգրքով սահմանված կարգով՝ դատարանի օրինական ուժի մեջ մտած դատավճռով


Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Ա.Ս. Ոսկերչյան, Քրեաիրավական տերմինների արդի համառոտ բացատրական բառարան: Քրեական իրավունք, քրեադատավար. իրավունք, Երևան, «ԵԳԵԱ», 2004 — 184 էջ։
  • Արեն Կոբալյան, Իրավաբանական համառոտ բացատրական բառարան, Վանաձոր, 2005 — 80 էջ։