(փխբ․) ծնել ◆ Մեզ ծնել է, աշխարհ բերել համեստ մի մայր,/ բայց մեզ ինքը պատմությունն է որդեգըրել։ Պարույր Սևակ◆ Թո՛ւ քեզի Պերպե՛ր [բերբեր․ «սափրիչ»] Սարգիս, թո՛ւ քեզի․ ամոթ որ ասնակ տղա բերեր ես աշխարհ․ հազա՜ր ամոթ ու անե՛ցք քեզի։ Սիմոն Սիմոնյան◆ Իր կինը մինչը այն ատեն չորս զավակ բերած էր աշխարհք։ Եր ◆ Երբ նա կամեցել է քեզ աշխարհ ձգել, լո՛ւռ, պապանձվի՛ր ու քաշիր ճակատագիրդ։ Ահ ◆ Նա (է մեշ խենթը)՝ որ մեզ աշխարհ շպրտեց, բերանը սրբեց ու նայում է մեր քաշած սև օրին։ ն ◆ Օրինակ հայ ժողովուրդը ատակ է Ռոսլինեն ավելի հզոր հանճարներու ծնունդ տալու, բայց այլըս չի կարող նոր մի ռոսլին աշխարհ բերել։ ◆ Բայց մի՞թե հանցավոր պիտի ըլլար եթե բնությունը զինքը ժառանգական ախտով մը աշխարհ նետած ըլլար։ Արփ ◆ Եվ գրում ես դու․․․ Այսինքն դու քեզ / Աշխարհ ես բերում մի կրկին անգամ։ Համո Սահյան◆ Հայտնելով «Զվարթնոց»ը (պարբերականը) վերստին աշխարհ բերելու ծրագիրը՝ գրվածքդ ուզեց ալ։ Թեք․
