զայրույթ զեղել ◆ Աչքերից կրակ ու արցունք ժայթքելով... պատանին նայեց նրան, զայրույթը տղային խեղդում էր։ (Հրանտ Մաթևոսյան)◆ Բայց քյոհլան [«աշխետ. արագավազ»] ձիու պես արշավող Վանիչկան այդպիսի բաների սովոր չէր և... աչքերից կրակ թափելով, ծառես ելավ։ Ն-Դ ◆ Նրա գեղանի աչքերը կրակ էին թափում. կարմրալար շութերը դեռ դողում էին։ (Մուրացան)◆ Խփում էր մի ոտքը հողին, վրջնում էր, / Աչքերից թափում էր բոց, շանթ, ադամանդ, ծուխ։ Եղիշե Չարենց◆ Հայհոյեց՝ աչքերը կայծկլտուք թափեցին. շանթեց իր բարձրունքից գերմանական ստոր կայսր Վիլհեմ II-ին Մազութի Համոն։ Եղիշե Չարենց◆ Հերսիցը հ'աշկերիցը կրակ էր վե թափըմ: (Գյուլշանի հեքիաթը) ◆ Գալիս էր կրակ կտրած աչքերով: Ն-Դ
սաստիկ գրգռվածություն արտահայտել ◆ Նրա գեղանի աչքերը կրակ էին թափում. կարմրալար շուրթերը դեռ դողում էին։ (Մուրացան)
