(խսկց․) չար՝ չարակամ աչքի զոհ դարձնել (լավ մեկին՝ մի բան) ◆ Շատերն ասացին, որ աչքով են տվել։ Մայրս բաց արավ սնդուկը, դուրս բերեց մի խոշոր փիրուզ և կախեց Մարանի վզից։ (Վահան Թոթովենց)◆ Ինչքան մարդ էկավ նայելու, ոչ ոքի տուն չթողինք՝ որ աչքով չտան: Հովհաննես Թումանյան◆ Թունդիր աղեկ չը վառի [չվա՛ռի]՝ Յոհանեսն է աչք տվե: (Մշակ, «Յոհանեսի հեքիաթը») ◆ Լողում է այս հրաշքն անվերջ / Իմ բախտավոր աչքերի մեջ․․․ / Իմ աչքերին աչքով չտաք: Համո Սահյան
