(արևմտհ․) անկենդան, շրջապատի անցուդարձին չարձագանքող, անտարբեր հայացքով ◆ Ոչխարի աչքերը մի տեսակ ապակյա խորթ հայացքով են նայում մարդուն։ ՎԳր ◆ Մեռնողն ապակյա աչքերով նշան արավ դեպի Սմբատը և մայրը ծրարը տվեց որդուն։ ԱլՇ ◆ Փոքրիկ պատուհաններե վտիտ գլուխներ կը նային դուրս. ապակիե աչքերով անկենդան, համակերպ ու միակերպ նայվածքներ։ (Ռուբեն Սևակ)◆ Սակայն երբ կոպտության վարագույրի հետևից նայում էին Աստղիկի աչքերը՝ սառն, օտար և ապակի՝ դա մնում էր Ռուբենի հոգում։ Դերենիկ Դեմիրճյան◆ Քահանան նայում էր ապակյա աչքերով: (Ակսել Բակունց)◆ Աչքերը երբեմն պաղ կը գտներ, ապակիի պես Օշ. ◆ Աստվա՜ծ իմ, Աստվա՜ծ, մարդ որքա՜ն պետք է թողություն հայցի ոչխարից, որպեսզի վերջինս ների նրան, չնայի նրան ապակյա հայացքով: ՎԳր
