(իրավգ․) դատավորի, հետաքննություն կատարող անձի, քննիչի, դատախազի մտավոր, տրամաբանական գործունեություն, որի հիման վրա նրանք գալիս են համոզման ապացույցներից յուրաքանչյուրի թույլատրելիության, վերաբերելիության, հավաստիության, նշանակության և ապացուցման առարկայի մեջ մտնող հանգամանքների բացահայտման համար դրանց համակցության բավարար լինելու մասին
(իրավ․) դատարանի օրենքով և իրավագիտակցությամբ ղեկավարվելով և ըստ իր ներքին համոզման ապացույցների գնահատում․ այն պետք է հիմնված լինի բազմակողմանի, լրիվ և օբյեկտիվ քննության վրա
