ապացուցման սահման

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [ɑpɑt͡sʰut͡sʰmɑn sɑhˈmɑn]

Բացատրություն

1. (իրավգ․) գործունեության այնպիսի սահման, որն արտահայտում է ստուգվող վարկածների լրիվությունը, պարզաբանման ենթակա հանգամանքների հետազոտման խորությունը, ապացույցների այն ծավալը, որն անհրաժեշտ է այդ փաստերի առկայությունը ճշտելու համար, ինչպես նաև՝ տվյալ գործով արված եզրակացությունների հիմնավորվածությունը

Թարգմանություն

• ռուսերեն՝
• անգլերեն՝

Աղբյուրներ

• Ա.Ս. Ոսկերչյան, Քրեաիրավական տերմինների արդի համառոտ բացատրական բառարան: Քրեական իրավունք, քրեադատավար. իրավունք, Երևան, «ԵԳԵԱ», 2004 — 184 էջ։