ապացուցման սուբյեկտ

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [ɑpɑt͡sʰut͡sʰmɑn subˈjɛkt]

Բացատրություն

1. (իրավգ․) այն մարմինը և անձը, որն ապացուցման գործընթացում ունի ոչ թե էպիզոդիկ, այլ՝ մշտական, երկարատև դեր, թեկուզև՝ դատավարության կոնկրետ փուլի սահմաններում իրականացնում է ապացուցում՝ հավաքում, ստուգում և գնահատում է ապացույցները և պատախանատու է դրա համար, իրավունք ունի ակտիվ և երկարատև մասնակցել ապացուցման գործընթացին՝ իր կամ ներկայացվողի շահերը պաշտպանելու համար

Թարգմանություն

• ռուսերեն՝
• անգլերեն՝

Աղբյուրներ

• Ա.Ս. Ոսկերչյան, Քրեաիրավական տերմինների արդի համառոտ բացատրական բառարան: Քրեական իրավունք, քրեադատավար. իրավունք, Երևան, «ԵԳԵԱ», 2004 — 184 էջ։