առանձնաձևայնություն

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [ɑrɑnd͡znɑd͡zɛvɑjnutʰˈjun]

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

Ածական

  1. առանձնահատուկ ձև, յուրահատյություն ունենալը ◆ Գրական հանրության կողմից հատկապես բուռն ընդունելության արժանացավ գրողի «Խաշաթաղ» վեպը, որը կոմպոզիցիայի առանձնաձևայնությամբ շարադրանքի արտասովորությամբ ուշագրավ իրողություն է արդի վեպի ճանապարհին «Գրական թերթ»


Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Ա․Ս․ Գալստյան, Նոր բառեր, Պրակ Ա, Երևան, «ՀՀ ԳԱԱ Հ․ Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ», 2015 — 196 էջ։