առաջը գալ

առաջը գալ 1

1. (ժղ․) հատուցել, հատուցում ստանալ (արած լավության կամ վատության համար) ◆ Դուրս եկա ու ասում եմ՝ «փառքդ շատ Աստված, տեսնես ո՛ւմ էր մի կտոր հաց տվել՝ առաջս եկավ։ Թեթև պրծա»։ Ստեփան Զորյան ◆ Մտքինդ դուրս տո՛ւր, տուն քնդող։ Արածդ առաջդ է գալիս։ Սատկիր, է։ Սխ ◆ Ինչ որ մեր գլխին բերեցիր, առա՛ջդ գա։

առաջը գալ 2

1. դիմավորել․ ներկայանալ ◆ ֊Դա քանի՞ գլխանի էր, որ մեր հրամանը չկատարեց․․․մեր առաջը չեկավ։ (Պերճ Պռոշյան) ◆ Եվ վայ մեզ եթե ամերիկացուն կամ անգլիացուն դեմ գանք մեր հնավուրց շաշխանայով։ «Նաիրի» ◆ Մա՜հը կու գա իր արծաթե մանգաղով․ / Եկու՛ր, քընար, դեմ գանք անոր նոր տաղով։ Մատթեոս Զարիֆյան ◆ Մինը իպիտի գար մ դեմը՝ ճոխ ու շըռայլ անհաշիվ։ Հովհաննես Թումանյան

առաջը գալ 3

1. պատկերանալ, աչքերի առաջ գալ ◆ Է՜յ հին ծանոթներ, է՜յ կանաչ սարեր, / Ահա ձեզ տեսա ու միտըս ընկան / Առաջըս եկան երջանիկ օրեր, / Սիրելի դեմքեր, որ հիմի չըկան։ Հովհաննես Թումանյան
2. հառնել, նորից ծագել ◆ Եվ ահա Մուկուչի մտքում էլի իր հին հարցն էր միայն շարժվում ու ամեն խոսելիս առաջը գալիս։ Մոսվսես Արազի
3. զարգանալ, առաջադիմել ◆ Ի՞նչ ճամբաներով առաջ եկած մարդիկ են։ Պերպեր Նիկողոսը Փիշմիշ ամիրային քիսեճին էր։ Զապել Եսայան ◆ ֊Դիփունքը գիդին վուր աշխարք ու յիրգիր իք թալնի ու էնդով առաչ էկի։ Գաբրիել Սունդուկյան

առաջը գալ 4

1. վատ կամ լավ արածի դիմաց հատուցել, ստանալ(իրեն պատահել) ◆ ֊Անհավատ գործ չենք արել՝ ո՛չ ես, ոչ էլ հայրդ։ Արած լինեինք՝ քո առաջը կգար։ Գարշ․ ◆ ֊Իմ որդու առաջը գա, ինչ որ ես Կոլին եմ կամեցել։ (Պերճ Պռոշյան) ◆ ֊Հորքուր, պազ ջուրիկ մը, հոգուդ դեմ կու գա։ Հակոբ Օշական ◆ ֊Օգու՞տ թե վատ եք կամեցել մեզ համար, թող ձեր դիմացը գա։ (Պերճ Պռոշյան)

Աղբյուրներ

1. Պետրոս Սարգսի Բեդիրյան, Հայերեն դարձվածքների ընդարձակ բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարանի Հրատարակչություն», 2011։