իր զգացմունքները, ապրումները խոստովանել, բացվել, դրանց հաղորդակից դարձնել ◆ Զգո'ւյշ կաց, ընկնե'ր. թեկուզ «սիրելի» - / Մի' բանար հոգիդ նորա առաջին: Հովհաննես Թումանյան◆ Կը տեսնե՞ս, պզտիկ Վահագն...հոգիիս է'ն [«ամենեն»] մտերիմ, է'ն թաքուն անկյունները կը բանամ չար աչքերուդ առջև: Վազգեն Շուշանյան◆ Կարծեմ թե ներելի էր քեզ պես մտերմի մը բանալ իմ հոգիս, թափել քույդ [քույըդ, «քոնի»] մեջ իմ եռանդուն զգացմունքներս։
