(առաջին հանդիպած՝ հասնող) պատահական, կարգին չճանաչված ◆ -Իմ աղջիկը ես այդպես շուտ մարդու տալ չեմ կարող, և ա՛յն առաջին պատահածերիտասարդին։ Մ․ ◆ Կարելի չէ առաջին հանդիպած էջ մրոտողին կամ բառ գլորողին մտավորականի շենշող պսակ մը պարգըել։ ՎՇ․ ◆ Այս վտանգը չեզոգացնելու համար ընդունում էինք առաջին հանդիպող աղջկա որպես դերասանուհի, և թատրոնը դարձել էր մի քարվանսարա։ ՎՓ․ ◆ -Անհամերաշխ, դժբախտ ընտանիքի զավակ լինելով՝ առաջին հասնողին պարանոցը կը փաթթվին [փաթթըվին]։ Պողոս Գյուբելյան
պատահական, ով կամ ինչ որ հանդիպի ◆ Ուստի փողոց իջնելով նստեց առաջին պատահած կառքի մեջ և շտապեց դեպի հայրենական տունը։ Մ․ ◆ Հաց պետք էր ու պիտի ուզել առջի դեմը ելլող ծանոթեն։ ԳԶ․
անանկալ վար հասնող ◆ - Գեղեցկությունը մի փայլ է, որին ոչնչացնում են առաջին պատահած վիշտն ու նեղությունները։ Մ․
