(արևմտհ․) ցնցվել, խոր ցնցում ապրել ◆ Քրքիջը դղրդուց դասարանին հիմերը և խեղդեց օրիորդ Արմենուհիին ձայնը։Առաստաղը մեկեն փուլ եկավ գլխուս և զգացի թե կը կորսնցնեմ գիտակցությունս։ Արմեն Դարյան◆ Նա այն տեսակ հարված մը կընդունի երեսին վրա, որ կը զգա վարյրկենի պես թե՝ տունին ձեղունը իր բոլոր ծանրությունով իր բոլոր գլուխին կը փլի։ (Թլկատինցի)◆ Ի՛նչ էր իմ հալը, թող աստուձ հենց գիտեի օճորքը գլխիս քանդվում է։ Սունդ․ ◆ «Քսան ու էրկուսով իս հիմի»,- ասավ կազնաչին [«գանձապետը» լոտոյում] ու խիղճս հենց գիդեր օճորքը գլխին ժաժ էկավ։ ն
տանջալից հոգեվիճակում լինել ◆ - Տեսնում իս՝ սաղ օճորքը գլխիս քանդվում է․ էլ ի՞նչ իս, էս ջգրած վուխտը, ցավիս վրա նուր ցավ ավելացնում։ (Նար-Դոս)
