(բրբ․) (ներքին) վիթխարի կորովով և քաջությամբ օժտված լինելը ◆ Խմբով էինք բարձրանում, մի հոգով չի լինի, առյուծի սիրտ պիտի ունենա մարդը։ ԳԱրչ․ ◆ Հակառակ իր տխեղծ ու հիվանդկախ մարմնին, առյուծի սիրտ մը ուներ այդ տղան։ ԱվԱլ․ ◆ Եկել էր ճոճկանեցի Խուդին, որ ասլանի սիրտ ուներ։ Հովհաննես Թումանյան◆ Գյուղում նրա ուժի մասին այն կարծիքն էր տիրում, թե նա «գոմշի ուժ ունի, ասլանի՝ սիրտ»։ Մաթևոս Դարբինյան◆ Բայց ինքը իր մեջ կը զգար առյուծի սիրտ, թշնամիին արյունը խմելու տարօրինակ ախորժակ։ Հակոբ Նորունի◆ Զճիկարն [ըզջիգարըն] առյուծո առնում, գամ մտնում ի մեջ քո բերդին։ Բահապետ Քուչակ
