իր ընթացքին թողնել (մարդու կարողությանը չնայել) ◆ Հիմա՞ - հիմա իրավ որ մարդուն բանը Աստծու մնացեր է, անցած անհետացած մեղվընփեթակի մը ամայությունը կա իր բոլորտիքը։ (Թլկատինցի)◆ «Քեզ տեսնեմ, տղա՛ս, հակառակ պարագային «բան որ աստուծո մնաց» մարեցավ ճրագնիս։ ն ◆ Առողջության հույսը Աստծու վրա է մնում։ (Մուրացան)
